VEFA,ZAMAN,ÇIKAR (İsmail KARA) --------------------

      VEFA,ZAMAN,ÇIKAR

                                                                   ---İsmail KARA---

        Başta “vefakâr” dediğimiz insanlar olmak üzere pek çok kişi, günümüzde “vefa” denilen insancıl bağların koptuğunu, hızla yok olma düzeyine doğru düştüğünü söylüyorlar.

        Buna ben de katılıyorum.                                     

        Bir radyoda program yaptığım zamanlarda birkaç kez konuğum olan rahmetli dostum Prof.Dr.İsa Kayacan;

        “Vefa, artık belleklerimizde İstanbul’un bir semti olarak kalacaktır. Bunu üzülerek gözlemliyorum” derdi.

        Bir başka şair dostum Osman Taş ise, sayfasında şunları yazmış;

         “Ey vefa, neredesin? Uzun zamandır ortalar da yoksun! Sen mi herkesi terk ettin, yoksa herkes mi seni terk etti.

        Halbuki sen ne güzel dosttun! Birbirimizi çok sevmiştik. Bu ayrılık çok derin yaralar açtı yüreklerimizde. Sensiz çok perişan olduk, çok bencil olduk. Ne olur gel de bitsin bu ayrılıklar, bu kırgınlıklar, arkadan vurmalar ve nankörlükler.

         Gelde yeniden başlasın kardeşlikler,dostluklar, kadirbilirlikler, diğergamlıklar. Gelde gülsün gariplerin, iyilerin yüzü! Gel de sevinsin yüreği yangınlar, üzülsün nankörler.

         Ne olur gel artık, çok uzadı bu ayrılık!

         Seni terk etmeyen bir ben kaldım. Eğer gelmezsen , ben de terk edeceğim seni!

         İşte o zaman kıyamet kopacak!”.

         Vefa, geri gelip eski yerine oturmazsa; kıyamet kopar mı bilmem ama, tamamen giderse herhâlde iyi de olmaz.

         Peki! Bu vefa neden bizden uzaklaşıp duruyor?

         Çağımızda insanlar, daha çok maddesel şeylerin, paranın, çıkarın peşine düştü. Düşlerde hep onlar, o tür şeyler var. Çok şeye ekonomik gözlüklerle bakıyorlar.

         Zaman, maddeci zaman ki, maneviyatı yerden yere vuruyor.

         Bu madde/maneviyat savaşında, madde galip gelmeyi sürdürüyor.

         Sevgi,saygı gibi değerler de bu arada kaynayıp gidiyor.

         E.General Şair Fazıl Bayraktar’ın şu dörtlüğü de bakın ne güzel;

         Sevin dostlarınızı gönül sıcaklığınca;
         Sırt dönün dargınlığa, kine, nefrete, hınca;
         Sevmenin, sevilmenin, dostluğun kıymetini,
         Gün gelir anlarsınız yapayalnız kalınca.