SUSTURMA

SUSTURMA

      Dünyanın birçok ülkesinde, geçmişte ülkeyi yönetenler; halk fazla bilmesin, öğrenmesin diye öncelikle basını susturmak istemişlerdir.

      Osmanlı’nın son yıllarında “İstibdat Devri” diye meşhur olan devirde de Abdulhamid tarafından basına sıkı bir sansür uygulanmıştır.

      Şu iyi bilinmelidir ki, insanların yasaklanan, gizlenen-saklanan her şeye karşı merakı körüklenir, öğrenme isteği artırılır. Örneğin; yasaklanan bir kitap daha çok okunmak istenir, yasaklanan bir film daha çok izlenmek istenir.

      Aksine iktidarların bu tür tutumları, yasaklanan şeylerin gizliden gizliye daha çok yayılmasını sağlar. Onlar sanırlar ki, “yasakladık da iyi yaptık”…

      Yasaklar karşısında parlayan küçük bir kıvılcım, hızla büyüyebilir ve koskoca bir yangına sebep olabilir.

      İnsanların konuşma, yazma, karikatürize etme ve eleştirme özgürlüğünü hiçbir zaman kısıtlamamak gerekir.

      Şair Mehmet Cem Yiğit üstat bir şiirinde şöyle sesleniyor;

      KARIŞMA

      Etliye karışma,

      Sütlüye karışma,

      Suya dokunma,

      Sabuna dokunma,

      Be kardeşim!

      Neye karışıp,

      Neye dokunacağız ya?

      Bu, “susturmalar” karşısında bir isyanın işaretidir. Yiğit, bu şiiri ne zaman yazmış bilmiyorum ama bu günler için de aynen geçerlidir.

      Bir zamanların ünlü başbakanı Süleyman Demirel, kendisiyle ilgili karikatürlere şiddetle tepki vermez, üstelik gülünecekse kendi de gülerdi.

Eleştirilere kızmaz, onları değerlendirmeye çalışırdı. O da;

      Hakkında olumsuz konuşanları,

      Hakaret sayılabilecek davranışta bulunanları,

      Eleştirel yazı yazanları,

      Beğenmediği karikatür çizenleri,

      Vs… vs...Ya tutuklatıp, mahkemeye verir, ya da bir şekilde ceza verdirebilirdi. Ama bunları yapmadı. Büyüklüğünü gösterdi.

      Bazı hataları olmadı değil ama böyle yönlerini gördükçe de O’na olan saygım artıyor.

      İktidarlar suskunları sever, koyun toplumlar ister.

      Çok da susmamak, pısmamak, koyun olmamak lâzımdır.

(Yedigün Gazetesi-06.04.2015)