NEŞ’E
NEREDE ?
İsmail KARA
Neş’e
nerede? Söyleyin, gören var mı?
Uzun
zamandan beri kaybolan neş’eyi arayıp duruyorum.
Herkes
aradığını bulur diyorlar bir de…
Çalmadığım
kapı, girmediğim yapı,
çıkmadığım çatı kalmadı.
çıkmadığım çatı kalmadı.
Neler
yaptıysam olmadı.
Yüzüm
bir türlü gülmedi.
Ben
neş’eyi arıyorum.
*
Köyümde
doğdum, köyde büyüdüm.
Gam,
keder bilmezdik.
Rahat
rahat uyurduk.
Bırak
televizyonu, radyo bile yoktu.
Hep
iyi şeyler duyardık.
Neş’e
bizimleydi. Biz neş’eyleydik.
Elde
yoktu, avuçta yoktu.
Buna
rağmen neş’eliydik.
*
Şimdi
her şeyimiz var desek yeridir.
Teknoloji
çağ atladı.
Her
evde birkaç televizyon,
herkeste
bir telefon…
Onun
için herkes birbirine yakın,
İletişimsizliğe
son…
*
Ama
bakmayın öyle olduğuna;
komşu
komşuya, akraba akrabaya
kilometrelerce
ırak…
Hatta
aynı evde oturanlar bile
birbirinden
uzak…
Kiminin
gözü aptal kutusunda,
kiminin
telefonunda…
Hani
öküz öldü, ortaklık bozuldu derler ya…
Yok
ortak bir düşüncemiz, yok ortak bir kaygımız.
Tükendi,
bitti, gitti ortak sevgimiz, saygımız.
*
Neş’e
de bunaldı, kaçtı, sindi bir yerlerde, kayboldu.
Onu
arayanlar da yok oldu.
Artık
insanlar bir şeyin peşine düştü; para…
Para
ilâç, para yara…
Ara
insanım, ara !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder