25 Aralık 2012 Salı

İSMET İNÖNÜ'YÜ ANARKEN


İSMET PAŞANIN ARDINDAN

Gözlerim boşandı birden,
“İsmet Paşa öldü” dediler.
Bağırdım alabildiğimce
“O ölmez” dedim,
Dinlemediler.
*
Anladım gerçeği
Radyonun sesinden…
Bir çatırtı geliyordu sanki,
Büyük bir binanın
Direklerinden…
*
Gitmişti, göçmüştü
O koca direk…
“İsmet Paşa öldü” dediler,
Parçalandı, parçalandı
Milyonlarca yürek…
*
Dinmiyor şimdi
İçimizdeki burukluk…
Ama nasıl anlayacaksın?
Sen ölsen bile Paşam
Kalbimizde yaşayacaksın!..
*
İsmail Kara
(Hozat-28.12.1973)
*
Merhum İsmet İnönü, vefat ettiğinde ;
ben Hozat'da vatanî görevimi yapıyordum.
O sırada yazdığım şiirimi paylaşıyorum.
Vergi dairesine kendi eliyle vergisini öderken
merhum eşi Mevhibe hanımefendi ile kendisini
bizzat görme fırsatım da olmuştu.
Ulu Önder Atatürk'ün savaşta ve barışta en yakın
arkadaşlarından ve bugün varlığımızı borçlu
olduğumuz ender insanlardan birisi idi.

O'nu ve eşini bu ölüm yıl dönümünde saygı 
ve minnetle anıyoruz. Ruhu şad olsun!                                          
(24.09.1884-25.12.1973)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder