30 Ocak 2016 Cumartesi

NEŞ'E NEREDE?

NEŞ’E NEREDE ?
                                         İsmail KARA
Neş’e nerede? Söyleyin, gören var mı?
Uzun zamandan beri kaybolan neş’eyi arayıp duruyorum.
Herkes aradığını bulur diyorlar bir de…
Çalmadığım kapı, girmediğim yapı, 
çıkmadığım çatı kalmadı.
Neler yaptıysam olmadı.
Yüzüm bir türlü gülmedi.
Ben neş’eyi arıyorum.
*
Köyümde doğdum, köyde büyüdüm.
Gam, keder bilmezdik.
Rahat rahat uyurduk.
Bırak televizyonu, radyo bile yoktu.
Hep iyi şeyler duyardık.
Neş’e bizimleydi. Biz neş’eyleydik.
Elde yoktu, avuçta yoktu.
Buna rağmen neş’eliydik.
*
Şimdi her şeyimiz var desek yeridir.
Teknoloji çağ atladı.
Her evde birkaç televizyon,
herkeste bir telefon…
Onun için herkes birbirine yakın,
İletişimsizliğe son…
*
Ama bakmayın öyle olduğuna;
komşu komşuya, akraba akrabaya
kilometrelerce ırak…
Hatta aynı evde oturanlar bile
birbirinden uzak…
Kiminin gözü aptal kutusunda,
kiminin telefonunda…
Hani öküz öldü, ortaklık bozuldu derler ya…
Yok ortak bir düşüncemiz, yok ortak bir kaygımız.
Tükendi, bitti, gitti ortak sevgimiz, saygımız.
*
Neş’e de bunaldı, kaçtı, sindi bir yerlerde, kayboldu.
Onu arayanlar da yok oldu.
Artık insanlar bir şeyin peşine düştü; para…
Para ilâç, para yara…
Ara insanım, ara !

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder